دغدغه های خانم مشوش

الان دیدم خونه‌ی ابدی‌شو

باید باور کنیم که دیگه نیست

سالگردشه...

برای ما سخته ولی شاید اینجوری شادتره

سلام:)

بعد از چند وقت به لطف کرونا بی حوصله و بیکار نشسته بودم وبلاگو زیرو رو میکردمو پستارو پیشنویس میکردم

تو یکی از پستا نوشته بودم روانشناسی شهر خودم قبول شدم و فعلا خستمو شاید بعدا کنکور بدم

خواستم بگم دوباره کنکور دادم

بهداشت عمومی شهرم قبول شدم

روانشناسیمو ول نکردم و دارم دوتارو باهم میخونم

روزگار سختی رو میگذرونم ولی سعی میکنم شاد باشم

دلتنگ هستم

و زندگیم تغییرات زیادی کرده

اگر عمری بود دوست دارم بیامو از فارغ‌التحصیلیم هم بنویسم

الان ترم شیشم و یک ترم دیگه بهداشتمو تموم میکنم

یه روز بنظرم محال بود رسیدن به آخرش

و الان فارغ‌التحصیل شدن رو محال میدونم

خلاصه که

امیدوارم شادی به زندگیامون برگرده

میخندیم ولی کاش روحمون هم شاد باشه:) 

از کلاس های انلاینمون همینقدر براتون بگم که از کل یک ساعتونیم کلاس یک ساعتو ربعش صدای استاد قطعه و ما صدای استادو نداریم و اون یک ربع دیگه هم که وسطا هر چند ثانیه وصل میشه استاد داره سرفه میکنهو صداشو صاف میکنه یا صدای زیبای قورت قورت آب یا چای خوردن استاد میاد

منکه خیلی دارم استفاده میکنم از کلاسا شمارو نمیدونم:) 

پیشنهاد آشنایی کسیو رد کردم که تقریبا ازش خوشم میومد

و خب جدی هم بود🤦‍♀️

حس خوبی ندارم ولی کار درستو کردم:(

داشتم فکر میکردم قبل عمارت قبل دانشگاه قبل دو رشته ای بودن قبل تصمیم مستقل شدن حتی قبل گلدوزیو کافی شاپ اینا دقیقا چیکار میکردم چیکار میکردیم اصلا خانوادگی😐

چقدر بیکار بودیمو هیچکارم نمیکردیم:/:))))