دغدغه های خانم مشوش

همه چی به ظاهر خوبه

دارم دوباره فارغ میشم

روانشناسیمو بالاخره دارم تموم میکنم

چیزی که چهارسال پیش برام غیرممکن بود

و وسط راه همش میگفتم الانه که کم بیاری

ولی تموم شد

مشکل اصلی اینه نمیدونم چه مرگمه

خوشحال نیستم

شاد نیستم

از خودم راضی نیستم

روز به روز دارم بدتر میشم

نمیخوام کسی کمکم کنه

نمیخوام کسی دستم رو بگیره

میخوام خودم بتونم و یاد بگیرم برگردم به چیزی که بودم و برنامه بریزم برای هدفام... 

چقدر بده که تا میخوام غر بزنم برمیگردم اینجا

راستی سلام:) 

الان دیدم خونه‌ی ابدی‌شو

باید باور کنیم که دیگه نیست

سالگردشه...

برای ما سخته ولی شاید اینجوری شادتره

سلام:)

بعد از چند وقت به لطف کرونا بی حوصله و بیکار نشسته بودم وبلاگو زیرو رو میکردمو پستارو پیشنویس میکردم

تو یکی از پستا نوشته بودم روانشناسی شهر خودم قبول شدم و فعلا خستمو شاید بعدا کنکور بدم

خواستم بگم دوباره کنکور دادم

بهداشت عمومی شهرم قبول شدم

روانشناسیمو ول نکردم و دارم دوتارو باهم میخونم

روزگار سختی رو میگذرونم ولی سعی میکنم شاد باشم

دلتنگ هستم

و زندگیم تغییرات زیادی کرده

اگر عمری بود دوست دارم بیامو از فارغ‌التحصیلیم هم بنویسم

الان ترم شیشم و یک ترم دیگه بهداشتمو تموم میکنم

یه روز بنظرم محال بود رسیدن به آخرش

و الان فارغ‌التحصیل شدن رو محال میدونم

خلاصه که

امیدوارم شادی به زندگیامون برگرده

میخندیم ولی کاش روحمون هم شاد باشه:) 

از کلاس های انلاینمون همینقدر براتون بگم که از کل یک ساعتونیم کلاس یک ساعتو ربعش صدای استاد قطعه و ما صدای استادو نداریم و اون یک ربع دیگه هم که وسطا هر چند ثانیه وصل میشه استاد داره سرفه میکنهو صداشو صاف میکنه یا صدای زیبای قورت قورت آب یا چای خوردن استاد میاد

منکه خیلی دارم استفاده میکنم از کلاسا شمارو نمیدونم:) 

پیشنهاد آشنایی کسیو رد کردم که تقریبا ازش خوشم میومد

و خب جدی هم بود🤦‍♀️

حس خوبی ندارم ولی کار درستو کردم:(